برگرفته از: //www.iranglobal.info/node/188903

در یک سال اخیر بهائی ستیزی و پایمال شدن حقوق شهروندی بهائیان و حملات و دستگیری های گسترده بشدت ادامه یافته است، (١) بطوری که فقط در تیر ماه ۱۴۰۲ سی و هفت نفر از ایشان در چند شهر مجموعاً به ۱۲۳ سال حبس، ۵ میلیارد و ۲۹۸ میلیون تومان جریمه محکوم شده اند. (٢) همزمان با آن در خیزش و اعتراضات ۱٤۰۱- ١٤٠٢ ملّت شریف ایران چند صد نفر کشته و چندین هزار نفر بازداشت و زندانی شدند. (٣)

صرف نظر از ستم های وارده بر بهائیان ایرانی در دوران قاجاریه و پهلوی، بهائی ستیزی از همان آغاز حکومت جمهوری اسلامی ایران، داستانی بس طولانی و دردناک داشته و دارد. شرح این مظالم وارده صرف نظر از منابع بهائی، در کثیری از منابع و رسانه های غیر بهائی در سراسر جهان با مدارک مستند ثبت گشته است. (٤) به شهادت سعید امامی/ اسلامی، مأمور بلندپایهٔ وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی، مسألۀ توجّه جهانیان به وضعیت حقوق بشر در ایران از همان ابتدای رژیم، با طرحِ ستم های وارده بر بهائیان، ابتدا در کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متّحد و سپس در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد (United Nations Human Rights Council) طرح گردید و ادامه یافت. (٥)

با گذشت زمان پس از دهۀ اوّل انقلاب، بتدریج در دهه های بعد، بخصوص در دهۀ اخیر، و بطور اخصّ در یک سال گذشته، در کنار ستم های مستمر و سیستماتیک بر جامعۀ بهائی، ستم های وارده بر دیگر دگراندیشان در جریان اعتراضات اخیر نیز در سازمان ملل و دیگر سازمان های حقوق بشری، بیش از پیش بنحوی بارز و گسترده مطرح و مورد توجّه جهانیان قرار گرفت. به این ترتیب هم اکنون در ادامۀ روندی ٤٤ ساله، جریان ستم های وارده بر بهائیان و ملّت شریف ایران از طرف جمهوری اسلامی ایران همسو گردید.

در اثر این وقایع، عزیزان و بخصوص زنان معترضی که در یک سال اخیر مورد ستم قرار گرفتند و برای رسیدن به حقوق انسانیشان شجاعانه کوشیدند، اینک بیش از پیش با تمام وجودشان دریافتند که در این ٤٤ سال چه بر سَرِ هم میهنان و خواهران و برادران بهائیشان آمده است. ایرانیان بهائی و غیر بهائی بیش از پیش دردِ همدیگر را با تمام وجود حسّ کردند و دریافتند که حقیقتاً داستان و اهداف عالیه شان در به دست آوردن عدالت و حقوق شهروندی و برابری زنان و مردان یکیست. بیت العدل اعظم، مرکز جهانی جامعۀ بهائی، دربارۀ این همدردی و یکی بودن ستم های وارده و نیز اهداف عالیۀ فوق الذکر، در پیام نوروز ١٤٠٢ خطاب به بهائیان ایران خاطرنشان می سازند که:

«به وضوح مشهود است که اکنون بسیاری از خواسته‌های مردمان جهان و مطالبات حقّۀ عالمیان با تعالیم الهی و آنچه قلم اعلی [حضرت بهاءالله] برای بهبود عالم و بنای مدنیّتی جدید رقم زده است هم‌سو شده و در آرمان‌هایی مانند تساوی حقوق زن و مرد، برابری انسان‌ها، صداقت و امانت زمام‌داران، عدالت اجتماعی و تعدیل معیشت به معنای برچیدن بساط فقر از یک سو و ثروت گسسته‌عنان جمعی قلیل از سوی دیگر، حفظ محیط زیست، رفع تعصّبات قومی و دینی، و ردّ نژادپرستی متبلور گشته است. جامعۀ ایران نیز از این پدیدۀ کلّی مستثنا نیست. در انتظارات مردم دنیا اِجماعی همه‌جانبه بروز نموده است. علیرغم مشکلات بی‌شمار و تعصّبات دیرین و معضلات اجتماعی گوناگون که سدّ راه پیشرفت عالم انسانی است شکوفایی این اتّحاد نظر و وحدت آرا در حدّ آرمان‌ها و امیدها و آرزوها پیشرفت بسیار مهمّی است که می‌تواند زیربنایی مستحکم برای تغییر بنیادین در ساختار جامعۀ بشری گردد... به رغم جمیع این توفیقات در ره خدمت، بهائیان ایران هرگز ادّعای کمال ننموده و نمی‌نمایند، واقف‌اند که مسیری پر فراز و نشیب در پیش است و موانعی بی‌شمار در راه، پس فعّالانه به ادامۀ جهد و تلاش برای بهبود سرزمین خویش مشغولند.  امّا آنچه تجربیّات آنان را امروز بیش از پیش ارزشمند و درخور تأمّل خاصّ می‌نماید این واقعیّت است که آن بهادران این دست‌آوردها را با وجود تضییقات دائم و تهدیدات مداوم کسب نموده‌اند. چه بسا مشقّاتی که آنان در این راه تحمّل نمودند و به دلیل وفاداری به تعهّدات روحانی و اخلاقی خود و به خاطر عشق یزدان و مهر ایران و ایرانیان و عالمیان، صرف عمر و مال که سهل است سر و جان ایثار کردند و بمانند کوه پرشکوه ثابت و مستقیم ماندند. در این ایّام که هم‌میهنان شریف شما نه تنها در آرمان‌ها بلکه در رویارویی با مشقّات نیز بیش از هر زمان شریک شما شده‌اند و در معرض صدمات بی‌شمار قرار گرفته‌اند و زخم‌های عدیده و شگفت‌آوری را متحمّل‌اند که از دردش هر ضمیر آگاهی جریحه‌دار است و هر قلب صافی شکسته و دردناک، سزاوار است که شما دلاوران دوران چون شمع تابان نور امید بیفشانید و بسان شعلۀ فروزان گرمی محبّت بخشید. هر بیمار را پرستار گردید و هر زخم‌دار را مرهم‌گذار. هر مبتلا را غم‌خوار شوید و هر بی‌نصیب را معین و حبیب خدمت‌گزار. تجارب گران‌مایۀ خویش را بر هم‌وطنان ارزان نمایید و ایمان و اطمینان به آیندۀ درخشان ایران و جمیع عالم انسان را در قلوب همگان زنده کنید. این است رسالت شما مقرّبان. این است راه و رسم شیدائیان. این است شایستۀ عبودیّت آستان.» (٦)

     در همین راستا، جامعۀ جهانی بهائی در خرداد ١٤٠٢ یک کمپین جهانی یکساله با عنوان #OurStoryIsOne     /     #داستان_ما_یکیست

راه‌اندازی کرد. (٧) سیمین فهندژ، نمایندهٔ جامعهٔ جهانی بهائی در سازمان ملل در ژنو در توضیح آن، به مناسبت چهلمین سالگرد اعدام ١٠ زن بهائی در شیراز می‌گوید:

«... داستان این ۱۰ زن بهائی به پایان نرسیده است. اعدام‌ آن‌ها فصلی از داستان ادامه‌دار استقامت و فداکاری زنان ایرانی در مسیر برابری است. امروز در خون و اشک و زخم هزاران زن جوان در ایران که خواهان تحقق برابری‌اند، می‌توان طنین بی‌عدالتی‌ وارد شده بر ١٠ زن شیراز را دید که مرگ دلخراش‌شان زندگی بسیاری را تحت تأثیر قرار داده است. ما امروز شاهد همان روحیه و همان انتخاب از سوی مردم به ویژه زنان هستیم: دفاع از اصول عدالت و برابری با نهایت تلاش. امروز زنان ایران هر چند مورد بدرفتاری قرار می‌گیرند و زندانی می‌شوند- درست مانند زنان پیش از خود- با شهامت و شجاعت انتخاب کرده‌اند تا برای زندگی در ایرانی آباد و دادگستر کوشا باشند... ایرانیان در جستجوی عدالت اجتماعی، بیشتر و بیشتر با هم متحد می‌شوند و امروز بر روی برابری زنان و مردان به عنوان یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی کشورشان تمرکز کرده‌اند. ما امیدواریم در کنار هم بتوانیم نه تنها یاد ١٠ زن شیراز بلکه تمامی زنانی را که در سراسر ایران اصل برابری زنان و مردان را ارج می‌نهند و با استقامتشان در برابر ظلم به ساختن آینده‌ای بهتر برای کشور کمک کرده‌اند گرامی داریم.»(٨)

با آنچه ذکر شد بوضوح مشهود است که در ایران عزیزمان رَوَندِ نوعی وحدتِ آراء در اکثریت ملّت شریفمان در خصوص لزوم تساوی حقوق زن و مرد، برابری انسان‌ها، صداقت و امانت زمام‌داران، عدالت اجتماعی و تعدیل معیشت به معنای برچیدن بساط فقر از یک سو و ثروت گسسته‌عنان جمعی قلیل از سوی دیگر، حفظ محیط زیست، رفع تعصّبات قومی و دینی، و ردّ نژادپرستی آغاز شده است که نمایانگر تغییر زیربنای فرهنگی ای است که دیگر به گذشته باز نخواهد گشت. با درصد بالایی از اطمینان می توان گفت که جامعۀ ایرانیان عزیز در داخل و خارج از کشور، از پلی عبور کرده است که هرگز به آن باز نخواهد گشت.

امّا برای رسیدن به آیندۀ درخشان ایران عزیزمان راهی پر فراز و نشیب پیش روست. در این مسیر آنچه لازم است آن که باید امید و اطمینان داشت که به بیان عبدالبهاء «هر امری را منع و مقاومت می توان نمود مگر اقتضای زمان را.» (٩) لذا جمهوری اسلامی ایران در نهایت باید بداند قادر به منع و مقاومت در برابر خواسته های انسانی و بِحقّ ایرانیان عزیز نخواهد بود و ای کاش که به این حقیقت واقف می گشت. جمهوری اسلامی ایران باید بداند که «از سرشکِ ديدۀ يتيمانِ ستمديدگان حَذَر لازم زيرا سيلخيز است و از دودِ آهِ مظلومان پرهيز بايد زيرا شَرَرانگيز است. تأييد  و توفيق از عدل و دادخواهی حاصل گردد. وَ اللهُ وَلِیُّ المَظلومين» (١٠) جمهوری اسلامی، طبق ادّعای مسلمان و الهی بودنش، باید بداند که خداوند حکومت را از هر کس که بخواهد، بازمی ستاند و می‌گیرد. (١١)

جمهوری اسلامی ایران باید بداند آنچه باعث می شود خداوند حکومت را از آن بگیرد، ظلم و فساد و رذائل اخلاقی گسترده ای است که خود به دست خود آن را به وجود آورده است. رذائلی همچون: دروغ و ریا، حسد، غضب، قساوت، و کبر و غرور و خودبزرگ بینی، اِفساد، بُخل، جهل، حرص، طغیان، ظلم و ستمگری، خودشیفتگی و فخرفروشی، و بی حیایی  که امام صادق دربارۀ آن فرمود: «لا ایمانَ ِلمَنْ لا حَیاءَ لَهُ»، ایمان ندارد كسی كه حیا ندارد؟ (١٢) چنین است که ایرانیان عزیز هم اکنون آشکارا معتقدند جمهوری اسلامی ایران اخلاق و انسانیّت را از بین برده است. چنان که عبدالبهاء فرموده است «همیشه خرابی ملّت و بَد اخلاقی اُمّت از رؤسای دین بوده» (١٣) و به همین علّت است که اکثریّت ملّت بیش از پیش متوجّه فساد حکومت شده، عمیقاً احساس نیاز به تأسیس فضائل و اخلاقی که شایستۀ مقام حقیقی انسان است می کند.

اصلاح و احیاء ایران عزیزمان در جمیع شؤونش، منوط به تأسیس همان فضائل و اخلاق انسانی است. عبدالبهاء در این باره چنین فرموده است:

«هوالله ای تشنۀ حقیقت، ایران ویرانست و جمیع احزاب فی الحقیقه تیشه به دست گرفته به ریشه این بنیان قدیم  می زنند و ابداً ملتفت نیستند که این کلنگ بنیان کن است و این تیشه ریشه کن. هر حزبی گمان می کند که به تعمیر مشغولست. ولی در قرآن می فرماید: یُخرِبون بُیُوتَهُم بِاَیْدیهِم. باری، این آوارگان به هیچ حزبی مشترک و متمایل نبوده. در آن می کوشیم که بنیۀ ایران قوّت گیرد و معلوم است قوّت بنیۀ ایران جز به تأسیس اخلاق الهی ممکن نه. چون تأسیس اخلاق گردد ترقّی در جمیع مراتب محتوم است. هیچ ملتی بدون تعدیل اخلاق فلاح و نجاح نیابد؛ و به تحسین اخلاق علوم و فنون رواج یابد و افکار بینهایت روشن گردد، صداقت و امانت و حماست (شجاعت) و غیرت و حمیّت بجوشد، سیاست به درجۀ نهایت رسد، صنایع بدیعه رواج یابد، تجارت اتّساع جوید، شجاعت عَلَم افرازد، ملّت از برزخی به برزخ دیگرانتقال نماید، خلق جدید شود، فَتَبارَکَ اللهُ اَحسَنُ الخالِقین تحقّق یابد.» (١٤)

حامد صبوری

٦ مرداد ١٤٠٢

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

یادداشت ها:

١- //www.hra-news.org/ و //news.persian-bahai.org/

٢- بهاییان در تیر ۱۴۰۲؛ ۱۲۳ سال حبس، ۵میلیارد و ۲۹۸میلیون تومان جریمه

٣-خیزش ۱٤۰۱ ایران

٤- رجوع شود به مقالۀ «صُورِ اِسرافیلِ مالِکِ اَنام؛ نتیجۀ بهائی ستیزی سال های ۱۳۳۴، ۱۳۴۲، ۱۳۵۷ ه. ش.» در اینجا:

//velvelehdarshahr.org/node/338

٥- //www.youtube.com/watch?v=IU6qwN7f7bk

٦- پیام نوروز ۱۸۰ بدیع، ۱۴۰۲ شمسی در اینجا://www.payamha-iran.org/node/368

٧- کمپین «داستان ما یکیست»

٨- //news.persian-bahai.org/1668

٩- پیام ملکوت، ص ١٣٩.

١٠- مائدۀ آسمانی، جلد ٥، ص ٢٥٣.

١١- «قُلِ‌ اللَّهُمَ‌ مَالِکَ‌ الْمُلْکِ‌ تُؤْتِي‌ الْمُلْکَ‌ مَنْ‌ تَشَاءُ وَ تَنْزِعُ‌ الْمُلْکَ‌ مِمَّنْ‌ تَشَاءُ وَ تُعِزُّ مَنْ‌ تَشَاءُ وَ تُذِلُ‌ مَنْ‌ تَشَاءُ بِيَدِکَ‌ الْخَيْرُ إِنَّکَ‌ عَلَى‌ کُلِ‌ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ» (قرآن مجید، سورۀ آل عمران، آیۀ ٢٦. مضمون آیه: بگو: بارالها! مالک حکومتها تویی؛ به هر کس بخواهی، حکومت می‌بخشی؛ و از هر کس بخواهی، حکومت را می‌گیری؛ هر کس را بخواهی، عزت می‌دهی؛ و هر که را بخواهی خوار می‌کنی. تمام خوبیها به دست توست؛ تو بر هر چیزی قادری.)

١٢- رجوع شود به مقالۀ «جمهوری اسلامی جامع جمیع رذائل انسانی در برابر ملتی به دنبال فضائل انسانی» در اینجا:

//news.gooya.com/2022/07/post-66500.php

١٣- مائدۀ آسمانی، جلد ٥، صص ١٩٥-١٩٦.

١٤- کشور مقدس ایران در خلال آثار بهائ